Zormuş be kardeş!

   Biliyormusun zordur yeniden kendini tanimak,kendini yeniden "var" etmek.Nasil yapacagini bilmezsin önceleri.Nereden baslayacagini,bir ise yarayip yaramayacagini,gercekten de bunun zorunlu olup olmadigini.Birakmak her seyi,çok kolay gelir,ölmek,öylesine yokolmak güzel gelir,huzur verir hatta.Bu olasilik her zaman oradadir bekler.Herkese söylemezsin ölümü düsündüyünü,hatta özlediyini. Anlamazlar,kendini acindirmak için yaptigini sanirlar.Akillari sira vazgeçirmeye çalisirlar.Sen de korkarsin bu yüzden yoksa çildiryormuyum diye,ya aklimi kayb etsem fikirden diye düsünürsün.Ama yine de bu düsüncenin seni rahatlatdigi bir gerçekdir.En içinden çikilmaz sandigin durumlarda bu olasilik seni rahatlatir aslinda.Kurtulus her zaman,her kes için vardir. Ordadir! Sonralari madem ki seçmiyorum ölmeyi,madem ki, ya$amayi seçiyorum nefes aldigim her anda,o zaman hakkini vermeliyim diye düsünmeye baslarsin.Ironik bir biçimde seni hayata baglar ölüm düsüncesi.Sadece "an" önemli olur o zaman.Plan yapmak anlamsizlasir.Planlar ise yaramir zaten.Gerçekden yasamaya basladigini hiss edersin.Gülersin,dansedersin,saçmasapan konusursun belki,bol-bol hatalar yaparsin belkide hirsindan.Önemi yoktur daha önceden nasil biri oldugunun.Kendin hakkinda "bilmis" olmamayi seçersin artik,kendini kendi tanimlamalarinda sinirlamazsin.Hersey ola bilir,her seyi yapa bilirim dersin. "seçmeyi" öyrenirsin.Hey seyi kontrol etmekden vaz geçersin artik.Birakirsin "izin" verirsin evrene,her seyin olmasi gerektigi gibi olmasi için. Aci seni bu noktaya getirir,aci hep oradadir ama... Bir türlü birakmaz pesini.Unutmaz,hatirlatir bazen de kin tutar,nefret eder,intikam ister.Ve sonunda yine yumsar, olanlari unutar. Yeniden hata yapmak üzere eskilere döner.Bir türlü akillanmaz insan.Zor çok zor,hayata yeniden baslamak.